۱- دانشگاه کاشان
۲- علامه فیض کاشانی ، Ansari۷۱_m@yahoo.com
۲- علامه فیض کاشانی ، Ansari۷۱_m@yahoo.com
چکیده
مکان، قسمتی از یک فضا است که از طریق عواملی که در آن قرار دارند، صاحب هویت شده و برای فرد یا گروهی از مردم واجد معنی میشود. “دیوید کانتر” پیوند میان انسان و محیط را از طریق مفهوم “مکان” تشریح و گسترش آن به قلمرو فیزیکی قابل تبیین است. محور اصلی نظریه مکان، مدلی است که بیانگر رابطهی میان عوامل سازنده هر مکان است و شامل ویژگیهای فیزیکی محیط، فعالیتها و معنا است. حال این سوال مطرح میگردد که با توجه به ویژگیها و شرایط خاص هر مجموعه، روند اعطای کاربری جدید و انطباق فعالیتهای انسانی با کالبد معماری از چه طریقی شناسایی و پیادهسازی میشود وچگونه میتوان با ایجاد همگرایی، بین مؤلّفههای شکل دهنده یک بنای تاریخی، کلیتی یکپارچه را به وجود آورد. هدف اصلی این تحقیق توجه به ضرورت احیاء خانههای تاریخی و احیای آن به مثابه یک مکان در نظر است، که نظر به نمونه موردی پژوهش، خانه تاریخی ملاصدرا در کهک، استان قم ارائه میگردد. رویکرد اصلی نگارندگان در این مقاله، پژوهش موردی است که در آن با بهرهگیری از روش تفسیری تاریخی به جمع‌آوری دادهها اقدام شده و با استفاده از مدل مکان «کانتر» که انطباق سه مولفه «معنا»، «فعالیت» و «کالبد» را جهت احراز مکان ضروری میداند، ویژگیهای کاربری سازگار با معانی بنای تاریخی را بیان میکند. بر این اساس به تعیین کاربری مناسب برای مجموعه دست یافته، نتایج حاصل تحت عنوان اندیشکده حکمت و فلسفه، که این کاربری خود موحد معنایی جدید نیست، بلکه سازگار با معنای مستتر در بنا است، این کاربری با توجه به مدل مکانی کانتر، دارای مولفه کالبد، گویای مولفه معنا و شامل مولفه فعالیت است.
متن کامل [PDF 2045 kb] (۴۶۴ دریافت)