به بهانه درگذشت پزشک شریف قم شادروان دکتر تقی رزاقی

دکتر تقی رزاقی خاطره بسیاری از مرم این شهر است، او را به حق باید از مفاخر این شهر دانست و بابت تلاش‌هایش در راه مبارزه با بیماری‌های واگیرداری که گریبانگیر مردم شهر و مناطق دیگر بوده ستود. سال‌هایی که کشور درگیر بیماری‌های چون سل و دیفتری و وبا بوده؛ در قالب تشکلی به نام “طب پیشگیری” که ایجاد شده بوده؛ به خدمت در روستاهای مختلف پرداخته و همچنین مسئولیت طب پیشگیری شهرهای “حدفاصل الیگودرز تا کاشان” را در آن زمان برعهده داشته است. ایشان در سال ۱۳۱۳ در قم به دنیا آمد و پس از کسب دیپلم از دبیرستان حکیم نظامی به تحصیل رشته پزشکی در دانشگاه اصفهان پرداخت و از افراد ممتاز و نفر اول دانشگاه بود. ایشان نیز جزو افرادی بود که در زمانی که کشور در وضعیت حاد و وخیم محاصره بیماری‌های مذکور بوده از فرصت بورسیه خارج از کشور خودداری می‌کند و در خصوص انصراف از این فرصت تحصیلی در جمله‌ای چنین نقل می‌کند که: «من و همه کسانی که ماندیم اعتقاد داشتیم که این پولی که برای کمک هزینه تحصیلی به ما داده بودند برای مردم و حق‌الناس بود و باید در قبال آن خدمت می‌کردیم.»

ایشان همچنین در مصاحبه با “خبرگزاری مهر” از سال‌های سخت وبا چنین می‌گوید که «سال ۴۵ اپیدمی وبا شدت گرفته بود و ما را برای مقابله با آن به مرز افغانستان فرستادند، شدت محرومیت به حدی بود که ما همانطور که برای بیماریابی روستا به روستا پیش می‌رفتیم از مرز ایران خارج شدیم و ناگهان یک وقت فهمیدیم که وارد خاک کشور افغانستان شده‌ایم.»
وی پیش از انقلاب ۴ سال مسئولیت مرکز بهداشت قم و مسئولیت درمان بیماران مسلول قم را برعهده داشته است و پس از انقلاب به سمت مدیریت بیمارستان کامکار منصوب می‌شود و پس از مدیریت دوساله بیمارستان کامکار، ترجیحش درمان بیماران مسلول شهر بوده و البته در کنار آن در “نظام پزشکی” هم شرکت کرده و بالاترین آرا را به دست آورده و مسئول نظام پزشکی قم شده است. دکتر رزاقی مانند بسیاری از پزشکان این شهر حق بزرگی بر گردن شهروندانی دارند که در سال‌های سخت گذشته، حافظ جان و همیار آنان بوده‌اند. پزشکان شریفی که همواره نامشان به نیکی یاد خواهد شد. یادشان را گرامی می‌داریم.
مهیار موسوی