عبدالرزاق بن حسین لاهیجی (م 1072 ه -. ق) هر چند لاهیجانی است، اما به علت سکونت بسیارو تعلق خاطری که به قم داشته، به قمی مشهور شده بود. ملاعبدالرزاق از حکما و متکلّمان امامیه است که تبحّرش بیشتر در علوم عقلی است. هنگامی که ملا صدرا به قم آمد، او به خدمت ملاصدرا رسید و در محضر آن حکیم الهی به شاگردی نشست و پس از چندی افتخار دامادی وی را به دست آورد و از جانب استاد، ملقب به «فیاض» گردید. گوهر مراد، سرمایه ی ایمان، شوارق الالهام، شرح الهیاکل و دیوان شعر از جمله آثار اوست.
دیوان فیاض لاهیجی، مقدمه ی دوازده.
