جهانگیر خان محبی متخلص به ضیائی و ملقب به ناظم الملك مرندى پدر همسر حاج فهیم التجار رضوی، فرزند محبعلى خان ناظم الملك از اعضاء عالى رتبه وزارت امور خارجه، در ۱۲۷۵ه.ق متولد شد. جهانگیرخان تحصیلات مقدماتى را مطابق معمول زمان در تهران انجام داد و بعد وارد مدرسه دارالفنون شد. پس از گذراندن دوره متوسطه براى ادامه تحصیلات عالیه به استانبول سفر كرد و در آنجا به تحصیل حقوق و علوم سیاسى و جغرافیا پرداخت. پس از فراغت از تحصیل در سفارت ایران در عثمانى با سمت اتاشه استخدام شد و مدتى بعد نایب دوم و نایب اول سفارت بود و سرانجام شارژدافر شد. پس از انتقال به تهران به معاونت اداره عثمانى منصوب شد و بعد رئیس اداره دول همجوار گردید و زمانى نیز عهده دار ریاست كارگزینى و كابینه وزارتى را سرپرستى مى كرد. مدتى هم سركنسول ایران در بغداد بود. در اوایل مشروطیت به كارگزارى آذربایجان رسید و چندى هم كارگزارى خراسان، سیستان و بلوچستان را برعهده داشت و سرانجام در ۱۳۸۸ه.ق به معاونت وزارت امور خارجه منصوب شد. در سال ۱۲۹۹ ش در كابینه میرزا فتح الله خان سپهدار رشتى از تاریخ ۱۷ دى ماه تا ۲۸ بهمن ماه ۱۲۹۹كفالت وزارت امور خارجه را عهده دار گردید. میرزا جهانگیر محبى نویسنده اى توانا و مترجمى زبردست و شاعرى خوش قریحه بود. زبانهاى فرانسه، عربى و تركى استانبولى را در حد عالى مى دانست. صاحب تألیقات و ترجمه های بسیاری نیز بود که بالغ بر ۲۰ مجلد است. و سرانجام در۱۳۵۲ه.ق در قم در گذشت.
