گزارشی کهن از کاربرد نام «چارمندان»

شیخ احمد قمی (922 ـ 1009 ق) در سال 983 به همراه برادر کوچک‌ترش شیخ محمدسعید به قصد تبلیغ دین و به صورت تاجر از راه دریا وارد سیام (تایلند) شد.

در سال 998 به دربار راه یافت و با دختری از اشراف ازدواج کرد. به دلیل موفقیتش در ساماندهی تجار و کشتیرانی و نیز مقابله با کودتای ژاپنی‌ها، خیلی زود به وزارت و صدر اعظمی رسید و ریاست جامعۀ مسلمانان سیام را به دست‌آورد و اجازه یافت که تشیّع را تبلیغ کند.

نسل او و برادرش از همسران تایلندی‌شان چهار قرن است که در سیاست و تجارت و دین و دانش تایلند نقش مؤثر دارند.

اسناد تاریخی مربوط به او (شامل: تبارنامه‌ها، مهرها، گزارش‌های تاریخی، طومارها، کتیبه‌ها، سنگ قبرها و …) که توسط بازماندگان بودایی و مسلمان او مشترکاً گردآوری و متشر شده‌اند، نشان می‌دهند که وی القاب:

قمی، پایین شهری، چارمندانی / چارمندونی، میرزا، فقیه و شیخ داشته و شیعۀ دوازده امامی بوده است.

مقبرۀ وی در شهر آیوتایا، پایتخت پیشین تایلند، اکنون روزانه توسط بودایی‌ها و مسلمان‌ها زیارت می‌شود.

سنگ قبر داماد و برادرزاده‌اش آقا محمد بن محمد سعید بن محمد حسن نیز در همان حوالی برجاست.

ظاهراً مرحوم استاد علی اصغر فقیهی در بازگشت از سفر شرق دور و دیدار با افرادی از خانوادۀ بودایی بوناگ و خانوادۀ مسلمان احمد چولا (نوادگان بودایی و مسلمان شیخ احمد) نخستین کسی بود که شیخ احمد را به مردم ایران معرفی کرد.

حدود سه دهه بعد، محمد تمهیدی، بخش پایانی کتابش «تایلند سرزمین طلایی» (تهران: الهدی، 1379) را به گزارش مفصّل سمینار بین المللی شیخ احمد قمی و اطلاعات مطرح در آن اختصاص داد.
محمدهادی خالقی

خیابان چهارمردان قم (انقلاب فعلی)، اسفند 97؛ عکس از مهیار موسوی
خیابان چهارمردان قم (انقلاب فعلی)، اسفند 97؛ عکس از مهیار موسوی




اشتراک گذاری:

به اشتراک گذاری بر روی print
به اشتراک گذاری بر روی email
به اشتراک گذاری بر روی facebook
به اشتراک گذاری بر روی twitter
به اشتراک گذاری بر روی whatsapp
به اشتراک گذاری بر روی telegram
0 دیدگاهبستن دیدگاه‌ ها

ارسال دیدگاه

عضویت در خبرنامه

آخرین پست ها و مقالات را در ایمیل خود دریافت کنید

ما قول می دهیم که اسپم ارسال نشود :)