ضرورت بازنگری رفتار شهروندی و یادآوری چند نکته در مورد قم

بارها در مورد شهر قم مطالب مختلفی را در شبکه اجتماعی خوانده‌ایم یا از زبان افراد گوناگون شنیده‌ایم که تصویر مخدوشی از شهری را نشان می‌دهند که گاه حتی ساکنان بومی آن از سرمایه‌های بزرگی که در آن نهفته است بی‌اطلاعند. هنوز هستند کسانی که از بطن این شهر تاریخی به‌ دنیا آمده‌اند و حداقلی‌های اطلاعاتِ تاریخ، اجتماعی، فرهنگی و حتی مذهبی موجود در آن را به درستی نمی‌دانند و فراتر از آن به‌ کلی از آن‌ها بی‌اطلاع هستند. این افراد گرچه منتسب به استان‌ها و شهر‌های دیگر و گاه دوردست هستند، اما بسیاری از آنها زاده‌ی قم هستند و یا سال‌های بسیاری را که لازمه‌ی شهروندخواندنشان است در این شهر سپری کرده‌اند و فرزندانشان هم به‌طور کل قمی‌زاده محسوب می‌شوند؛ اما با کمال تعجب مشاهده می کنیم که خود را چنان از قم جدا می‌دانند که گویی اینجا موطنی موقتی است که به اجبار در آن سکونت دارند درصورتی‌که کنه ماجرا را بررسی کنیم متوجه می‌شویم که این شهر به مراتب از شهرهایی که آنها خود را بدانجا منتسب می‌دانند از امکانات رفاهی و وضعیت مطلوب‌تری برای گذران عمر برخوردار است. این بیگانه‌انگاری‌ها در سطوح مختلف اجتماعی و فرهنگی به‌طور بارزی مشهود است و متاسفانه پا فراتر از این حد هم گذاشته و در مجامع مختلف به ذکر نقایص این شهر می‌پردازند و به بسط قم‌هراسی همت می‌گمارند. این‌ها همان دسته‌ای هستند که حاضر نیستند در گروه‌های اجتماعی مجازیِ مربوط به این شهر حضور داشته باشند و نخستین کسانی هستند که از بودن در شبکه‌های اجتماعی مربوط به قم برائت می‌جویند و در محافل فرهنگی، هنری و اجتماعی و… قم حضور نمی‌یابند.
اما سوال اینجاست که این افراد متعلق به کدام دیار می‌دانند که تا این حد نسبت به این شهر و این استان کم‌محبتی می‌نمایند و برای آبادانی سرزمینی که در آن زیست می‌کنند و فرزندانشان در آن رشد خواهندکرد؛ بی‌تفاوت هستند؟
مهیار موسوی
۹۸/۶/۱۴