قدم زدن در خیابان‌ها و کوچه‌پس‌کوچه‌های نه چندان قدیمی قم، زخم‌هایی عمیق بر تن این شهر خودنمایی می‌کنند؛ زخم‌هایی که نه از طبیعت، بلکه از دست انسان بر پیکره قم نشسته‌اند و هر روز نمک بر آن‌ها پاشیده می‌شود.
داستان بافت تاریخی قم به داستانی غم‌بار تبدیل شده است. گویی بسیاری نمی‌دانند که حفظ بافت قدیمی هر شهر، به منزله زنده نگاه داشتن هویت اجتماعی و اصالت فرهنگی آن شهر است و حفظ همین ارزش‌هاست که جامعه پیرامونش را از آسیب‌های اجتماعی مصون نگه می‌دارد.
بی‌سلیقگی‌های متعدد در برخورد با ابنیه‌های قدیمی و حتی اماکنی که تاریخ بنای آن‌ها چندان دور نیست، چهره شهر را مملو از زشتی و نازیبایی کرده است و آهِ پر افسوس دوستداران حفظ بافت شهر و اصالت آن اماکن را بلند کرده است.
امید است که روزی قم‌شناسی و لزوم حفظ و حراست از بافت تاریخی قم، به دغدغه‌ای همگانی برای همه شهروندان قمی تبدیل شود.
ویدا نوروزی
آخرین روزهای سال
