بناهای تاریخی را در قم ثبت میراث نکنید

خانه‌ی تاریخی شیرازی در پارکینگ شرقی حرم مدتی است که تابلوی میراث فرهنگی را یدک می‌کشد. اما این تابلو  برای آن مصونیتی ایجاد ننموده است. همچنین در عرض دو ماه بنا از درون دچار تخریب و آسیب‌های جدی شده است.

سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که هدف از ثبت بناهای تاریخی از جانب میراث فرهنگی قم دقیقا چیست؟ آیا این تابلو در جلوی خانه تاریخی شیرازی عنصر فاقد ارزشی است. آیا صرفا جنبه‌ی تزئینی دارد و قرار است نقابی بر روی اتفاقات دیگر باشد؟
صحبت از یک بنا نیست، صحبت از یک رویه و یک تصمیم است. تصمیمی که سرنوشت دانه‌های ارزشمند شهر را رقم می‌زند. خانه‌ی شیرازی آیا تا قبل از ثبت میراث اوضاع بهتری نداشت؟

چندوقت قبل که برای بازدید از مسجد سیداسماعیل و آب‌انبار آن رفته بودیم. یکی از اعضای هیات امنای مسجد به جای باز کردن در مخزن آب‌انبار، مصرانه از ما می‌خواست که به قسمت توسعه‌یافته‌ی مسجد که حاصل دست یک معمار خارجی در چند سال گذشته بود سر بزنیم چون فاخرتر و دیدنی‌تر(!) از آب‌انبار تاریخی مسجد بود…
چه چیزی در فرهنگ معاصر شهر تغییر کرده که فرقی میان اثر ارزشمند تاریخی و یک اثر بی‌ارزش وجود ندارد؟ چه اتفاقی افتاده که ثبت یک اثر در قم آن را بی‌ارزش‌تر می‌کند؟

شهر قم که مدعای فرهنگ است، با چنین شاخصه‌هایی چگونه به حفظ داشته‌های تاریخی پایبند می‌ماند؟ از کجا معلوم سرنوشت هر خانه‌ی تاریخی‌ ا‌ی، مانند خانه‌ی تاریخی سلامت و خانه‌ی تاریخی شیرازی و خانه‌ی تاریخی دربهشتی و… نباشد؟
سوسن بیات، بهمن ۱۳۹۸